امضای سند توافق راهبردی 25 ساله ایران و چین، به جز تأثیرات مثبت اقتصادی برای ایران، می‌تواند نتایج مهمی در روابط منطقه‌ای ایران داشته باشد:

1. مشارکت ایران در پروژه «یک کمربند، یک راه»

این توافق می‌تواند مسیر مشارکت ایران در پروژه موسوم به یک کمربند، یک راه را هموارتر سازد. این مشارکت در معبر اقتصادی چین-آسیای میانه-غرب آسیا، می‌تواند رخ دهد و با توجه به ظرفیت توسعه خطوط ریلی و حمل‌ونقلی که در این توافق دیده شده، امکان‌پذیر خواهد بود.

2. افزایش نفوذ ایران در آسیای میانه

در صورتی که این توافق و قراردادهای تابعه آن به مقدمه‌ای برای تغییر وضعیت ایران از عضو ناظر به عضو اصلی سازمان همکاری شانگهای شود، روابط سیاسی و اقتصادی تهران با دیگر کشورهای عضو در آسیای میانه یعنی تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان و قزاقستان ارتقا خواهد یافت.

3. تقویت حضور اقتصادی در سوریه

در صورتی که ثمرات این توافق به تقویت ساختار اقتصادی ایران در ابعاد صنعتی و تکنولوژیک بینجامد، می‌تواند زمینه‌های افزایش نقش ایران در بازسازی ویرانه‌های جنگ در سوریه را فراهم کند و به‌تبع موقعیت نیروهای جبهه مقاومت در این کشورها تقویت شود.

در عین حال از منظر سیاست فرامنطقه‌ای نیز استقبال از توافق ایران و چین می‌تواند موضع ایران در ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکا و اروپا را تقویت نماید. آن‌ها خواهند دید کشوری امکان سرمایه‌گذاری گسترده در ایران را یافته که نه در امور داخلی‌اش دخالت می‌کند و نه خواستار محدودیت برنامه‌های دفاعی و منطقه‌ای‌اش می‌باشد.

پیشنهاد جدید آمریکا پس از امضای توافق، مبنی بر امکان گام‌های هم‌زمان در کنار ارائه مشوق‌هایی برای بازگشت ایران به برجام، نشان داد که می‌توان از اهرم‌های فشار اقتصادی برای وادارسازی آمریکا به عقب‌نشینی از مواضعش به طور کاربردی بهره برد.

*اندیشکده راهبردی تبیین